მიყვარხარ, როგორც დღეს ღამე უყვარს მიყვარხარ, როგორც მზეს მთვარე უყვარს, მიყვარხარ, როგორც ცას მიწა უყვარს მიყვარხარ, როგორც ზღვას ღელვა უყვარს მიყვარხარ, როგორც ქარს ქროლვა უყვარს მიყვარხარ, როგორც ჩიტს ფრენა უყვარს მიყვარხარ, როგორც თევზს ცურვა უყვარს მიყვარხარ, როგორც მხეცს თავისუფლება უყვარს მიყვარხარ, როგორც თოვლს დნობა უყვარს მიყვარხარ, როგორც პოეტს მუზა უყვარს მიყვარხარ, როგორც მხატვარს ფუნჯი უყვარს მიყვარხარ, როგორც მუსიკოსს ინსტრუმენტი უყვარს მიყვარხარ, როგორც ხელოვანს გამოფენა უყვარს მიყვარხარ, როგორც მებაღეს ბაღი უყვარს მიყვარხარ, როგორც ადამს ევა უყვარს, მიყვარხარ, როგორც კაცს ქალი უყვარს, მიყვარხარ, როგორც ბიჯს გოგო უყვარს.... მიყვარხარ........ მე დავწერე, მართალია ცოთა ურითმოა, მარგამ... მიყვარდა და დავწერე...
მე შენს სახლის წინ თავს მიხრიდნენ თეთრი ვარდები, მანუგეშებდნენ დაუცადე შეუყვარდები, ვინ იცი იქნებ გიყვარდი და გრძნობას მალავდი, მე კი შენს სახლის წინ მოლოდინში გავჭაღარავდი.
შევალ ტაძარში, ავანთებ სანთელს, დავმალავ თვალებს ცრემლებით სავსეს, შენს მოლოდინში დავითვლი წამებს, შენს სადღეგრძელოს ბოლომდე დავლევ. მე თან დამდევენ შენი ლანდები, არ მასვენებენ შენი თვალები სულით გავები ტანჯვის მახეში თავს არ მანებებს გრძნობა თავხედი. ოხ, რა ძნელია ფუჭი ლოდინი, რატომ დამადე გულზე ბორკილი, რატომ დამტოვე დარდით მოსილი. დამღალე ძლიერ და მაინ გელი, იმედი გაქრა და მაინც გეტყვი: გჯეროდეს ერთის - ვლოცულობ შენთვის და ისევ გეტყვი - გფარავდეს ღმერთი.
დღე, დღეს მისდევს ღამე, ღამეს, ფიქრი, ფიქრს და წამი წამს. თვალზე ცრემლი მომადგება ფიქრი შენსკენ წამიყვანს, ღმერთს ვავედრებ ჩვენს სიყვარულს, გული ჩუმად ატირდა, ამ სიყვარულს გეფიცები მე შენს მეტი არვინ მყავს, ჩუმად ისევ მოვალ შენთან სიზმრრად გეტყვი მიყვარხარ მერე ჩუმად გაგეცლები. და შენ მე ვეღარ მნახავ ვიცი ალბათ ოდეს გნახავ, ოდეს ისევ შევხვდებით, შენ კი გვერძე ჩამიქრომებ. და არც კი შეჩერდები რადგან შენს გულს სულ სხვა უყვარს და უკვე სულ სხვას ეტრფი მე კი შენ არც გახსოვარ და აღარც გესიზმრები.
ჩემი სურვილი რომ ყოფილიყო, ფეხს არ დავდგავდი ცოდვილ მიწაზე. არ გავჩნდებოდი, არ ვიცხოვრებდი, არ ვისუნთქებდი, დღეს ამ მიწაზე. მაგრამ განგებამ, ასე ინება და მე აქა ვარ, დღეს ამ მიწაზე, უსიყვარულოდ და უიმედოდ, დავეხეტები ცალი მიწაზე. ღმერთო ძლიერო, შენ შეისმინე, ჩემი ვედრება, დრეს ამ მიწაზე. ნუ მიმატოვებ,უსიყვარულოდ და უიმედოდ, ცალს ამ მიწაზე მარტო დამტოვა მე დღეს ცხოვრებამ, მატოს დამადგა მძიმე უღელი, მარტოს მაწვალებს გადასარჩენად, მარტო ვდგევარ და ვინმეს მოველი. რატომ გამწირა ასე ცხოვრებამ?! რატომ დამტოვა მარტო, ეული?! რატომ არ მომცა მე სიყვარული, რომ გამიმთელოს გული სნეული?! გაივლის წლები, დრო შეიცვლება, მარტო დავრჩები, ისევ წყეული. ასე ყოფილა ეს ბედისწერა, უნდა დამტოვოს მუდამ ეული...........
მინდა ჩაგიხუტო მაგრად, მინდა რაღაც გითხრა ყურში, მაგრამ მე უშენოდ ვდგავარ და შენს ნაფეხურებს ვკოცნი. ისევ მომენატრე ძლიერ, ისევ ამედევნე ფიქრად ჩუმად გელოდები მაგრამ, ვაი რომ ვერ გხედავ სიზმრად. ვიცი უშენობა მომკლავს, ვიცი დავიღვრები ცრემლად, მე შენს ნაფეხურებს ვკოცნი და ფიქრებს მოვყავარ შენთან
სანთელი იწვის, სანთელი დნება, ჩემი ფიქრები უკვალოდ ქრება, ნაღველი ისევ ჩემს გულში რჩება და ეს ოცნებაც კვლავ ქარს მიჰყვება. სანთელი დნება და ფიქრი რჩება, სიქუმე დგება და ღამე კრთება, ღამის წყვდიადში ცა იძირება და ეს ოცნება უსიტყვოდ კვდება
მითხარი რამე, თორემ მე გეტყვი, რა უფეროა უშენო დღე და რა წყეული უშენო ღამე, მითხარი რამე! მითხარი რამე, თორემ მე გეტყვი, როგორ ვივიწყებ შენეულ წყენას, როგორ ვიტკიებ უშენო წამებს, მითხარი რამე! მითხარი რამე, თორემ მე გეტყვი, როგორ გიცდიდი, როგორ გელოდი, როგორ ვიცრემლე, როგორ ვეწამე, მითხარი რამე! მითხარი რამე, თორემ სულ მალე, დაგავიწყდები, მითხარი რამე!
