შევალ ტაძარში, ავანთებ სანთელს, დავმალავ თვალებს ცრემლებით სავსეს, შენს მოლოდინში დავითვლი წამებს, შენს სადღეგრძელოს ბოლომდე დავლევ. მე თან დამდევენ შენი ლანდები, არ მასვენებენ შენი თვალები სულით გავები ტანჯვის მახეში თავს არ მანებებს გრძნობა თავხედი. ოხ, რა ძნელია ფუჭი ლოდინი, რატომ დამადე გულზე ბორკილი, რატომ დამტოვე დარდით მოსილი. დამღალე ძლიერ და მაინ გელი, იმედი გაქრა და მაინც გეტყვი: გჯეროდეს ერთის - ვლოცულობ შენთვის და ისევ გეტყვი - გფარავდეს ღმერთი.
