უკაცრავად მაპატიეთ სითავხედე, ვხედავ ჩქარობთ მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ, ვერ მიცანით? ვერც ვერაფრით მიგახვედრეთ? თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო. რატომ შეკრთით? ღაწვებს ფერი დაკრავთ თეთრი, ნუთუ თქვენში ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს? გამოცვლილხართ თუმც თვალები ძველებურად, მეამიტი შეგრჩენიათ ქალბატონო. როგორა ვარ? რას ვაკეთებ? რად არ მკითხავთ, ცოლიც მყავს და შვილიც უნდა გავათხოვო, დღეს ყველაფერს ერთად გეტყვით რაც არ მითქვამს, ახლა მაინც მომისმინეთ ქალბატონო. თქვენს წინაშე თუკი რამე დავაშავე, ამიხსენით, მიმანიშნეთ, არ დამზოგოთ. საკუთარ თავს ჩათვლით ალბათ დამნაშავედ, სინანული გვიანია ქალბატონო. ეს ცხოვრება ბილიკია ეკლიანი, ზოგი დარდის ლუკმას ეძებს სამახსოვროდ, არ მოგბეზრდათ, მარტოდ მარტო ხეტიალი? გულახდილად მიპასუხეთ ქალბატონო? მაგ სიმკაცრით და უზომო სიამაყით, რა მოიგეთ რა საჩუქარს ელით ბოლოს, მენანებით ლოდინით და დარდით დაღლილს, სიბერეც რომ შეგპარვიათ ქალბატონო. და დრო დადგა უკვე ჩვენი განშორების, ქედს მოგიხრით მაგ სიტყვების სამახსოვროდ, გახსოვს მაშინ თვალს რომ ვეღარ გაშორებდით? ახლა კიდევ,.. რა გატირებთ ქალბატონო? თუ გიყვარდით ამიხსენით რატომ დამგმეთ, დღეს ვინა გყავთ პატრონი ან საპატრონო? მომიტევეთ კიდევ ერთხელ პატტივს დაგდებთ, და სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო.
