თვალებში ანთია მწვანე ცრემლები, სულში მოლოდინის რეკავენ ზარები, რატომ ააყვავა აპრილმა ატმები, თუ შენ არასდროს არ გეყვარები? გაქრა სიზმარივით მწვანე ზმანება და მინდა შემოგჩივლო, თუ რარიგ მარტო ვარ, ფიქრმა და ოცნებამ, შენმა სიყვარულმა, სუყველამ სუყველამ უღმერთოდ დამტოვა... ალბათ გაზაპხულიც უშენოდ გაივლის, დამრჩება ტკივილი, დარდი და ზმანება, ალბათ სხვები მოვლენ, ვინ იცის? ვინ იცის? მე მაინც ამატირებს შენი მონატრება....
