მოლოდინში ნელა-ნელა
შენი სახე მავიწყდება,
მოგონებაც ელა-მელა
სიზმარივით ქრება, ქრება...
ვიცი, როგორ მენატრება
და დაკარგვა მენანება,
ვერაფერმა ვერ მიშველა,
გადამღალეს ამ ფიქრებმა.
და გრძნობებიც ნელა-ნელა
ქარტეხილში იკარგება,
მაგრამ გული, ჩემო კარგო,
ძველებურად გელოდება.
|
