ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი ,
სანთელს უნთებდა ღვთისმშობლის ხატებს ,
შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი ,
ცხელი ცრემლები უვსებდა თვალებს .
იწვოდა სანთელი ნელა ,
თითქოს სიყვარულს ეკიდა ცეცხლი ,
ყველა ერთ სანთელს შესცქერის მარტო ,
ქურდმა ბიჭმა კი ლექსი დაწერა :
" ჩემო სიცოცხლე როგორ მიყვარხარ ,
მე უშენობით არ მყოფნის გონი ,
მე უშენობით ვეღარ ვიცოცხლებ და თავს მოვიკლავ .
მოვიკლავ მგონი .
თუ სიყვარულში არა მაქვს ბედი ,
რისთვის გამაჩინე ამ ქვეყნად დედი ?
და თუ სიყვაულმა ტანჯვა მომიტანა ,
ჩემმა დაბადებამ შენ რა მოგიტანა ?? "
- ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი
და შესცქეროდა ანთებულ სანთელს .
- რა არის ქალი ? - ფიქრობდა იგი .
- რა შეუზლია ამ ქვეყნად ქალებს
და ღმერთო ჩემო რა მიყო ქალმა ,
მზე დამანახა და ცის ნათელი .
ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა
და მხოლოდ ენთო ქურდის სანთელი . . .
|
