Вторник
19.03.2024
08:22
HOME

 PAQSA

| RSS
Меню сайтаSIAXLEEVI

Наш опрос
Оцените мой сайт
Всего ответов: 254

1 2 3 ... 25 26 »
სიყვარული დიდი სიხარულია,
სიყვარული დედა არის ოცნების,
სიყვარული ცრემლიც არის იქნება,
იქნებ კიდეც, არაფერი არ არის.

სიყვარული ცხოვრებას სდევს მუდამ თან,
სიყვარული ცხოვრებას გაგიმწარებს,
იქნებ ჯობდა არვინ შეგყვარებოდა,
ნეტავ ღმერთო სიყვარული რა არის?

სიყვარული მზეა გულის გამთბობი,
სიყვარული მთვარიანი ღამეა,
სიყვარული წვიმაც არის და თოვლიც,
ნეტავ კიდევ სიყვარული რა არის?

სიყვარულო! – ადამიანის სულო,
სიყვარულო! – გულო ადამიანის,
სიყვარულო! – სილამაზევ, მშვენებავ,
დამეხსენი, ეს ცხოვრება მეძნელა.


Просмотров: 9240 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (17)

თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი,
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი.
ძილ-ღვიძლად იგო ქალაქი ჩვენი,
საშინელებას კვლავ სჭედდა გრდემლი –
ისევ გოლგოთა, სისხლი და ცრემლი!
მშობელო დედავ, ისევ გაგყიდეს,
ისევ წამების ჯვარი აგკიდეს,
არ შეგიბრალეს, კვლავ არ დაგინდეს!
თოვდა და თბილისს ებურა თალხი.
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი.
დაცხრა კოჯორი და ტაბახმელა,
მხოლოდღა თოვლი ცვიოდა ნელა,
ეფინებოდა გმირების გვამებს –
განგმირულ მკერდებს, დალეწილ მკლავებს,
და უძრავ იყო თებერვლის ღამე.
თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი,
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი.
იმ გზით, სად წინათ ელავდნენ ხმლები,
სად სამას გმირთა დაიფშვნა ძვლები,
სად ქართლის დედის ცრემლით ნანამი,
მძიმედ დაეშვა ჩვენი ალამი,
სად გმირთა სისხლით ნაპოხიერი,
თოვლს დაეფარა კრწანისის ველი, -
წითელი დროშით, მოღერილ ყელით,
თეთრ ცხენზე მჯდომი, ნაბიჯით ნელით
შემოდიოდა სიკვდილი ცელით!
თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი,
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი!












Просмотров: 1941 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (1)


საფლავების წინ მარტოდ-მარტო ვდგევარ მოხრილი, 
მალე სიკვდილიც სატრფოსავით შემომხვევს მკლავებს, 
მომჩერებია შავი გამე-თვალგამოთხრილი, 
და სიბნელეში უეცარი დარდები მკლავენ, 
და ჩურჩულებენ ხის ფოთლები:რისთვის მოხვედი? 
სადღაც ჭრიჭინაც დაუნდობლად აღვიძებს საფლავთ, 
არა დარჩება ნუთუ ჩემგან ამაზე მეტი? 
და თუ დარჩება ჩვენს წამებად იქნება ალბათ... 
აქ ეულ საფლავს შერჩენია დამჭკნარი ვარდი... 
ეს სასაფლაოც ატირდება ვტირივარ როგორც... 
ამ ქალსაც მგონი გაჰყოლია იმ ქვეყნად დარდი, 
ამ ვაჟკაცს თურმე ჰყვარებია ლამაზი გოგო... 
და ბედისწერის ყველა გზები აქეთკენ მოდის, 
და საფლავთ იქით ოცნებათა თავდება თოვა, 
მეც მოვალ ალბათ...რა აზრი აქვს როგორ ან როდის... 
ასე კი არა, უფრო ჩუმად, გულგრილად მოვალ... 
მოვკვდები ალბათ ისე როგორც კვდებოდა ყველა, 
და არაფერი არ იქნება ამაში უცხო, 
იქნება დილა, და ზეციდან ფიფქების ცვენა, 
იქნება სევდა, და სიცივე იქნება უფრო, 
მოვკვდები მარტო, მოხიბლული ლამაზი დილით, 
გავქრები ისე, როგორც ღამე დააკვდა ფარდებს... 
და სიკვდილის წინ უეცარი ამიტანს ჟინი, 
და სიკვდილის წინ ვერ ავიტან წამებას ამდენს... 
და დავინახავ მე პოეტის უსუსურ სხეულს, 
და დავინახავ ჩემს ორეულს სიცოცხლის კართან, 
და როცა ცრემლი მომადგება ნათელს და ეულს, 
ჩემივ სიკვდილით მოხიბლული დავრჩები ალბათ... 
შემეყინება ბაგეებზე გრანელის ლექსი, 
გარეთ კი ისე უთავბოლოდ იქნება თოვა... 
და ჩემი ბოლო გაფიქრება დარჩება ცრემლში, 
და ცრემლი ჩუმად დაადნება თვალების ოვალს











Просмотров: 1747 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (1)




გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ,
ქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი,
შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ,
მერე წავალ და არაფერს გეტყვი.
გაივლის დრო და მოვა ზამთარი,
დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას,
რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი,
ჩემს გასათბობად არავინ მოვა...
ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება
"ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი",
შენი თვალები გამახსენდება
და ისევ ისე დაბერავს ქარი.
ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში,
ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე,
ჩავიძირები ისევ ფიქრებში
და გულში ისევ ჩუმად გინატრებ.
გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ,
ჯერ კიდევ მახსოვს ის გრძნობა ძველი,
რომ ვერ გიყურებ, დარდით აღარ ვარ,
შენ კი წახვალ და არაფერს მეტყვი.

არ დამიტირო ამ ქვეყნიდან თუკი წავედი,
თუკი ამცნობენ დედამიწას გლოვის ზარები,
რომ სამყოფელად ავირჩიე ბნელი შავეთი,
და მივატოვე სააქაო შესაზარები.
და თუკი მერე გადიკითხავ შენ ამ სტრიქონებს,
პოეტის ბედზე არ დაღვაროცრემლი მდუღარე,
მე მირჩევნია, ნურასოდეს ნუ მომიგონებ,
თუ ჩემზე ფიქრი აგატირებს და გამწუხარებს.
ო, მოიგონე ამ ტანჯული ლექსის მუდარა,
იქნებ მე მაშინ მიწად ვიყო ქცეული,
როცა ჩემს სხეულს გადაფარავს ღამის სუდარა,
შენს სიყვარულსაც მიაყარე მიწა წყეული.
თორემ ნაღველი შენ სახეზე ღარებს გააჩენს
და მაგ ტრფობისთვის გამოგიტანს ხალხი განაჩენს.











Просмотров: 1595 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (1)



ისევ ის სევდა... ისევ კვნესა, ტანჯვა-წამება, 
ოჰ, სად ხარ, სად ხარ, მეგობარო, მომეცი ხელი! 
ბედით ტანჯული, უთვისტომო, არ გებრალება? 
არ გებრალება სიყმაწვილე ჯერ გაუშლელი? 
ოჰ, რომ იცოდე, თუ რა ცეცხლი ტრიალებს გულში, 
რარიგ მიშფოთავს მკერდი ესდენ დაწყლულებული, 
მაგრამ, მზადა ვარ, მეგობარო, შენს სიყვარულში 
სიტყვაუთქმელად, უშფოთველად დავლიო სული! 

სხვები მიცქერენ, როგორც მავნე სენით შეპყრობილს 
და გატაცებულს დიდებაზე ფუჭის ოცნებით... 
რარიგ სცდებიან... მკერდსმოღლილს და ისრით გაპობილს 
სხვაგვარ იმედით ვასხიოსნებ, სხვაგვარის მცნებით. 
შენ, მეგობარო, შენ ხარ ჩემი იმედი ტკბილი... 
ვერ შემაშინებს ვერცა ტანჯვა, ვერცა - წამება, 
ნავს გავაცურებ... მეგობრული შენი ღიმილი 
იქნება ჩემი აღთქმის მხარე და ნეტარება













Просмотров: 1604 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (0)

ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი , 
სანთელს უნთებდა ღვთისმშობლის ხატებს , 
შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი , 
ცხელი ცრემლები უვსებდა თვალებს . 
იწვოდა სანთელი ნელა , 
თითქოს სიყვარულს ეკიდა ცეცხლი , 
ყველა ერთ სანთელს შესცქერის მარტო ,
ქურდმა ბიჭმა კი ლექსი დაწერა :
" ჩემო სიცოცხლე როგორ მიყვარხარ , 
მე უშენობით არ მყოფნის გონი , 
მე უშენობით ვეღარ ვიცოცხლებ და თავს მოვიკლავ . 
მოვიკლავ მგონი . 
თუ სიყვარულში არა მაქვს ბედი , 
რისთვის გამაჩინე ამ ქვეყნად დედი ? 
და თუ სიყვაულმა ტანჯვა მომიტანა , 
ჩემმა დაბადებამ შენ რა მოგიტანა ?? " 
- ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი
და შესცქეროდა ანთებულ სანთელს .
- რა არის ქალი ? - ფიქრობდა იგი .
- რა შეუზლია ამ ქვეყნად ქალებს 
და ღმერთო ჩემო რა მიყო ქალმა , 
მზე დამანახა და ცის ნათელი . 
ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა 
და მხოლოდ ენთო ქურდის სანთელი . . .














Просмотров: 1644 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (0)

მთაწმინდის მთვარე 
ჯერ არასდროს არ შობილა მთვარე ასე წყნარი!
მდუმარებით შემოსილი შეღამების ქმნარი
ქროლვით იწვევს ცისფერ ლანდებს და ხეებში აქსოვს...
ასე ჩუმი, ასე ნაზი ჯერ ცა მე არ მახსოვს!
მთვარე თითქოს ზამბახია შუქთა მკრთალი მძივით,
და მის შუქში გახვეული მსუბუქ სიზმარივით
მოსჩანს მტკვარი და მეტეხი თეთრად მოელვარე...
ჯერ არასდროს არ შობილა ასე ნაზი მთვარე!
აქ ჩემს ახლოს მოხუცის ლანდს სძინავს მეფურ ძილით, 
აქ მწუხარე სასაფლაოს ვარდით და გვირილით,
ეფინება ვარსკვლავების კრთომა მხიარული...
ბარათაშვილს აქ უყვარდა ობლად სიარული...
და მეც მოვკვდე სიმღერებში ტბის სევდიან გედად,
ოღონდ ვთქვა, თუ ღამემ სულში როგორ ჩაიხედა,
თუ სიზმარმა ვით შეისხა ციდან დამდე ფრთები,
და გაშალა ოცნებათა ლურჯი იალქნები;
თუ სიკვდილის სიახლოვე როგორ ასხვაფერებს
მომაკვდავი გედის ჰანგთა ვარდებს და ჩანჩქერებს,
თუ როგორ ვგრძნობ,
რომ სულისთვის, ამ ზღვამ რომ აღზარდა,
სიკვდილის გზა არრა არის ვარდისფერ გზის გარდა;
რომ ამ გზაზე ზღაპარია მგოსანთ სითამამე,
რომ არასდროს არ ყოფილა ასე ჩუმი ღამე.
რომ, აჩრდილნო, მე თქვენს ახლო სიკვდილს ვეგებები,
რომ მეფე ვარ და მგოსანი და სიმღერით ვკვდები,
რომ წაჰყვება საუკუნეს თქვენთან ჩემი ქნარი...
ჯერ არასდროს არ შობილა მთვარე ასე წყნარი!













Просмотров: 1561 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (0)

ხშირად ამბობენ, რომ სიყვარული ნეტარებაა,
აფსურდიაო - ისიც ხშირად გამიგონია,
ქვეყნად მრავალი ჯადოსნური შედარებაა,
მე კი რატომღაც ასე ვფიქრობ, მგონია
სიყვარულია აპრილის სუნთქვა, ნოემბრის სევდა,
სიყვარულია პირველი თოვლი, მაისის ვარდი,
თეთრი უდაბნოს მდუმარება, თაკარა მზე 
და სამუდამო გაქრობაზე ფარული დარდი,
და მე არ ვიცი ნეტარებაა თუ აფსურდია,
სისხლით გათანგულ მძვინვარე მხეცსაც ასე ანაზებს,
განა ტყუილად უბრძანებია გამსახურდიას:
"სიყვარულია თავად ღმერთი ამ ქვეყანაზე!"












Просмотров: 1579 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (0)

სიყვარულია ქვის ჩუქურთმა ყინწვისის ფრესკა 
სიყვარეულისტვის კვაზიმოდო ზარებს რეკავდა 
სიყვარულია ათას ერტი ღამის ზღაპარი 
ჩვენს გულში მარად დანტებული სულის ლამპარი 
სიყვარულია გზა,სიშორე,ცრემლი,გოდება, 
ხელს შეახებ და არასოდეს განმეორდება 
სიყვარულისტვის ბაირონმა კუბო ასცია 
უნდა შეწირო კველაფერი რაც გაგაჩნია 
სიყვარულისტვის თავი დადეს დზმებმა კახელმან 
სიყვარულისტვის არსაკიდზეს მოჩრეს მარჯვენა 
სიყვარულისტვის გადაფრინდა მტიდან შორენა 
დზნელია როცა შენს სიკვარულს ვინმე შორდება 
სიყვარულისტვის დაენარცხა ქვაზე ტაბიძე 
სიყვარულისტვის სასთუმალთან რაღაც გაღვიძებს 
სიყვარულია თამარი რომ დარჩა კვლავ მარად 
სიყვარულს შოტაც შეეცადა და ვერ დამალა 
მე სიცოცხლეში უსიკვარულოდ არ მინდა წამი 
რადგან ჩემს კუბოს სამუდამოდ დაადნობს ნამი..











Просмотров: 1623 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (0)

ოდესმე. . . ღამით . . .გაისმება შენს კარებზე ჩემი ზარის ხმა, 
კარებს გააღებ და ვერ მიცნობ, შენ ელი სულ სხვას . . . . 
აცრემლებული, გულნატკენი და აერეული 
მე გავუყვები გაყინული დეკემბრის ცივ გზებს . . . 

გრძნობებისაგან აფეთქებული თან წამოვიღებ 
შენს გაოცებულ მზერას და სიტყვებს . . . 
ოღონდ იცოდე, რომ ოდესმე . . ერთ ქალს . . . 
უყვარდა შენი სიტყვა და სული . . . 

მაგრამ შენამდე სულ სხვამ დაიპყრო მისი სხეული და მისი გული . . . 
მინდა უბრალოდ მხოლოდ ერთხელ ჩაგიკრა გულში. . . 
გითხრა ისიც, რომ ჩემს შვილს შენი სახელი ჰქვია . . . 

და თუკი ოდეს მარტო დარჩები უდიერ ბრბოში, 
იცოდე ვიღაც შენი ლექსებით სიცოცხლეს ჰქმნიდა.










Просмотров: 1426 | Добавил: paqsa | Дата: 14.02.2009 | Комментарии (4)

Форма входа

Календарь новостей
«  Март 2024  »
ПнВтСрЧтПтСбВс
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Поиск по новостям

Друзья сайта

Статистика


Copyright MyCorp © 2006